در ۷۶ کیلومتری شهر قشم در بندرلافت چاه‌هایی معروف به چاه‌های تلا قرار دارند. با ورود به لافت قبل از هر چیزی، بادگیرهای زیبای منازل روستایی نظر آدمی را به خود جلب می کند. پس از آن به‌محض ورود به لافت، در جوار قلعه نادری حلقه‌های متعدد چاه آب در داخل گودال دامنه کوه به چشم می‌خورد که حکایت از تکنولوژی ذخیره آب جزیره‌نشین ها در دوره  هخامنشیان و زرتشتیان دارد.

مردم این منطقه، با زحمت زیادی در دل سنگ‌های شیستی برای ذخیره آب زلال باران چاه‌هایی حفر کرده‌اند. تل مشرف بر این چاه‌ها، با سطح سنگی مرجانی، آب باران را به گودال محل چاه‌ها هدایت می‌کند و چون کف چاه‌ها به لایه‌های گچی ختم شده است، آب برای مدت طولانی نسبتاً سالم و خنک در آن باقی می‌ماند.

در گذشته بعضی به غلط و به دلیل ارزش بالای آب در جزیره، واژه طلا را به آن اطلاق می‌کردند. درحالی‌که صحیح آن تلا ترکیبی از دو کلمه‌ی تل و او = TAL EAU تل آب و ((آو)) به معنی آب (به زبان پارسی قدیم و فرانسه امروزی) است. بعضی از افراد نیز می گویند آب چاه‌ها از باران و سر‌ريز تل و صخره بالادست تأمين مى‌شده است به همين دليل ”تل آو“ ناميده شده‌اند و به مرور به ”تلا“ شهرت يافته‌اند.

امروزه تعداد این چاه‌ها بیش از ۵۰ الى ۶۰ حلقه است که بیشتر آن‌ها آب‌دارند. آب شیرین و زلال در سفره های زیرزمینى و سنگ شیست جریان دارد که در گودى‌ها تا ۱۰ متر و در بلندى‌هاى در عمق بیشترى به آب رسیده‌اند.

در قدیم تعداد چاه‌ها ۳۶۶ حلقه (طبق روزهاى سال کبیسه) بوده که هر چاه به مصرف يک روز در طى سال مى‌رسيده است.

ویدئو: محمود شاکری

انتهای پیام/